SERZENİŞ
Gecenin matemiyle inledi sazın teli
Nameler ah ederek halime ağıt yaktı Esrik düşmüş gözlerde aktı acının seli Kör olası bu kader beni temelden yıktı Çekilip bir kuytuya kendi kendimle kaldım İçin, için ağlayıp boş hayallere daldım Hayat bana gülmedi ben yaşamaktan yıldım* Zalimler de çelmeyi neden hep bana taktı Kırmadım hiç kimseyi kendimden ödün verdim Sevgidir işin özü daha ne olsun derdim Her şey çıkar içinmiş zor günlerimde gördüm Gözüm nuru dediğim o da hayırsız çıktı Güvendim de ne oldu bana yaptılar hile Anlayınca iş işten çoktan geçmişti bile Söyleyemem kimseye desem düşerim dile Of çektikçe içimde sanki şimşekler çaktı İsmihan’ı m içimde açtılar derin yara Güneşimi çaldılar dünyam şimdi kapkara Derdimle baş başayım düşmüşüm ahu zara Yüzüm gülüyor ama göz yaşım içe aktı 6.2.2013…………..İsmihan Erdoğmuş…Saat: 01.15 |
Hikmet YURDAER