Gidiyor bir topalGidiyor bir topal. Tükenmiş umutlarını yüklenmiş sendeleyerek. Ömrünün son demidir içtiği, Ve başında, bahar müjdecisinden bir gün, Umutlarını yitirmiş, Gidiyor, bir bilinmeze doğru boynu bükük. Baktım, yükü zamanın yorgunluğu, Hep dalgın. Ve yere bakıyordu yürürken. Kim bilir, neler geçiyordu aklından bunun. Yaşı vardı, yetmişi aşkın. Ve yürüyordu, bir bilinmeze doğru, Bel ki de, hayata kırdın. Gölgesi önünde. Eğilmiş yere doğru, küçülmüş elleri var belinde Bir, otursa, Uyur kalır dayandığı ağacın dibinde. Bir ’de dili var, dinlesen saz çalar, Mızrabı var, çünkü elinde. Ahmet Yüksel Şanlı er 20 Şubat 2013 |
Tebrik ederim Değerli Hocam.saygımla ...