Toprak...

Varlık elde iken, kıymet bilinmez
Toprağın kayıbı, zarar gülünmez
Verimli kısımlar, başka silinmez
Rüzgarla, yağmurla yürüyor toprak...

Gün gelip ürünsüz,kalacak iller
Tehlike diyerek, çalıyor ziller
Çevreye sorumsuz, atınca piller
İlaçla,atıkla çürüyor toprak...

Her türlü kötülük, toprakta çürür
İnsanın haline, yüreği erir
Çalışıp ekene, bire bin verir
İnsanın, aczini görüyor toprak...

Eceli vademiz, gelince sona
Gelişim ondandır, gidişat ona
Herkes girecektir,yakasız dona
Günahı, ayıbı bürüyor toprak...

Çare yoktur buna, ilimle, fenle
Kara toprak elbet, buluşur tenle
Her insan sonunda, yüzleşir senle
Muhabbet devranı sürüyor toprak...

Gün gelip Mehmet’im, toprak olacak
Kimisi yaş döküp,saçın yolacak
Sanma ki bedenle, kabir dolacak
Taş ile canlıdan türüyor toprak...

Ulvi Mehmet