MEÇHUL SEVGİLİBırakıp gittiğin o gün yıkıldı hayallerim sonbahara döndü ömrüm yüreğim bir yudum sevgiye ömrüm baharlara hasret şimdi ellerimde mutluluğun izleri kaldı gönül bahçeme hüzün vurdu yüreğim seni her hatırladıkça gözlerim doluyordu hayaller güzel günler gözlerimin önünde canlanıyordu avunuyordum belkide yokluğunda anılarla şimdi saçlarımda aklar baktığım aynalarda hüzün var geçip gidiyor sensiz yıllar Sevgiye hasret bırakıp gittin yüreğimi sensizliğe mahkum ettim hüzün sokaklarında kahrettin sevgi dilendim vefasız bir yürekten hayallerimi bıraktım ardından senin izini bulsunlar diye her gelenden geçenden seni sordum rüzgarlara seslendim ayrılık izlerini alıp götürsün diye ömrüme bahar gelsin diye dualar ettim yalnız kaldığımda Hasretler benim yoldaşım acılar arkadaşım oldu yokluğunda yarınlarım ümitsiz gençliğim baharda bir gül gibi solmuş yıkılmış terk edilmiş bir şehir gibi yalnızım şimdi mevsim bahar olunca gel kurtar beni acılardan sensizlikten yüreğim bir yudum sevgiye yüzüm güneşe hasret kaldı karanlıktan kurtar beni sensiz yaşanan yıllarım acı bir hüzün yeli şimdi hüzünler dökülüyor anılardan resimlerden Gel hasretini çektiğim mutluluk gel yıllarca beklediğim umut hüzün ateşlerin den kurtar beni yorgunum yaşamaktan ağlalamaktan gözlerim yorgun uykusuz geceler huzur vermiyor artık acılar yaktı yüreğimi yıkıp geçti sensiz yıllar bir sel vurdu gönül haneme aldı gitti mutluluklarımı gel de kurtar beni ey yar acılardan nerdesin nerelerdesin meçhul sevgili ŞİİR. Ömer Karagöz |