Ben hiç kaybetmedim.
Sevmediğim birine, seviyorum demedim,
Birini severken karşılığını beklemedim Dostluğuma değer biçmedim, Sevgime hiçbir zaman sınır çizmedim Sevdiysem sonuna kadar gittim, Bitirdiysem öldürse de Hasreti, geriye dönmedim. Bazen çok kırıldım, belki de kırdım Hata insana mahsustur dedim Affettim, af diledim Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi Ben onları yinede affettim. Onlar belki beni saflıkla yargıladılar Belki de içten içe sinsice güldüler Asıl unuttukları şuydu ben aldanmadım Aldanan her zaman kendileri oldular Bunu anlayamadılar. İnsan kaybının ne olduğu bilemedikleri için Kaybetmek onlar için Bir alışkanlık haline geldiği için Oysa ben hiç insan kaybetmedim Sadece zamanı geldiğinde, Vazgeçmeyi bildim, o kadar İşte bu yüzden Kötü gönüllerin kahpeliği asla koymadı bana.. Sami Arlan.. |