Hor görülen insancıklar vay anam vayNe kadar çok insancık vardı Hayatları varoşlarda geçen Yürekleri Onurları vardı Yaşamak Yaşatmak için Aşkları vardı onurluca ıslanmış papatyaları Büyütürlerdi Emek Emek Gölgeleri yoktu Vardiya halinde sadece yüreklerinde taşırlardı Yüz sürülürken secdeye... Ruhuna şeytan karışmış yürekler vardı İnsancıkları hor gören Mal gibi sattıkları tezgâhları Kıyamdaydı Sahte papatyalardı gelincik tarlasında Hadi be sütçüler Tombaladanmı çıktınız Çift torbaydınız Biliyorum Üzümlü keklere bayılırdınız Çocuk gülüşlerinizde Kim bile bilirdi ki içinizdeki ihanetinizi Kime Sorsan melek sanırdı Papatyaya gizlenmiş yüzünüzü İşte şimdi ki delilik çağları Yalan gözyaşlarında ki üryanlığı da Kaç bahar daha Sökülecekti o ellerinden Yaşamaya dair Tek yürekti Hor Görülen O insancıklar Vay anam vay Şiir Mahir ULAŞ |