YURDUMUN KADINIYURDUMUN KADINI hilal kaş üstüne yaşlar iniyor dur ağlama bacım Elifler bitmez gönülden doğan nur yüze siniyor o asil kimliktir zeynepler yitmez. anadır, bacıdır nur yüzlü yardır gülşende açan gül kopmayan daldır sevda ile yanan gönüle kardır toplasan da yabanı bir ayşe etmez. işlendi elinde edebim nakış iner nazar yere süzse kem bakış o olmadan kalpler sanki olur kış mehmedimin evi, zehrasız tütmez. gönüller bir harman sevdalar yatar deryayı ummandır kederler yutar bir evlat bir de yar gözünde tüter gelen ölüm olsa fatmasız gitmez. delikanlım onsuz kalır da öksüz kırılır dalları kalır da köksüz çalınmış hazine kalmış da yüksüz yıllardır yüreği hat’çesiz atmaz. |