ŞUBAT
Yine dökme vakti geldi
Eteğimden taşları Ağır geldi omzumdan dökülen saçlar Sen dokundun narin ve nazik Ellerim kabuk bağlıyor hava değişiminden değil Senin gidişinden Ve gökyüzü kararıyor kuşlar yuvalarına dağlıyor Şubatın ortasında bedenim Temmuzun gecesini yaşıyor |