11
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1386
Okunma

Bin dokuz yüz otuz beşli yılları
Hatırlarım çile çeken Babamı
Beş çocuk var perişandı halları
Hatırlarım çile çeken Babamı
Harman savuracak kırık yabası
Kış gelecek evde yoktur sobası
Çok çalışır boşa gider çabası
Hatırlarım çile çeken Babamı
Elde bir şey yoktu ilkel yaşardı
Gece gündüz ordan ora koşardı
Ona buna borcu dolmuş taşardı
Hatırlarım çile çeken Babamı
Gaz bulunmaz ışık erken sönerdi
Biraz çıra yakar onu denerdi
Borcun sahibini görse sinerdi
Hatırlarım çile çeken Babamı
Odunla pişerdi yediği aşı
Simsiyah olurdu o tüfe taşı
Çocuklar yalındı açıktı başı
Hatırlarım çile çeken Babamı
Yağmur yağar toprak evi akardı
Bir tandır var ısınmaya yakardı
Anamda konuşur canın sıkardı
Hatırlarım çile çeken Babamı
Hatırlarım yaşadığım yılları
Yatağın altında kendir çulları
Yürünmezdi çamur taşlı yolları
hatırlarım çile çeken Babamı
Süleyman da bu çileyi çekerdi
Ayak yalın diken batar sekerdi
Ağlayarak göz yaşını dökerdi
Hatırlarım çile çeken Babamı
3/4/2007…..Süleyman Erdoğmuş
Babama ait bu şiiri güçlü yorumuyla seslendiren sevgili kardeşim Hüseyin Zarar’a sonsuz teşekkür ederim.
5.0
100% (10)