İşte emir böyle geldi geçti bir bahar
Ben ölüm yok sanıyordum ozamanlar
Gençdim toydum ne bileyim
sanki belki sanırdım,ki
İhtiyarlar ölür, ben dünyaya direk kalırdım
Gerçekden böyle sanırdım
Sevdiklerim gitti bir bir onlar için güzünmüş anlayamamışdım
Normal sanmışdım
Çünki Ben daha bahardaydım
Ne damdan düşmüşdüm nede damdan düşdüğümden damdan düşen gelsin demişdim
Halbuki yaz gelmişmiş hani hastalık nimetmişya biliyordum haberim yokdu
Görüyordum aslında yaşıyordumda , ortalık sıcakdan kavruluyordu
Sanma el bebek gül bebek’dim ’’ ha
Ben eriyormuşum belliki
Taki ne zaman genç bir Ablam göç etti gitdi
Bir ara düşünmüşdüm yav bu böyle olmayacakdıya hani gençler ölmeyecekdi
Bir tuaflık oldu amma Hadda onu bile yav zaten arada bir hasta olurdu
Onuda bahanesine bulmuşdum
Hastalarıda katmışdım içine onlarda ondandır demişdim
Derken bir gün benden küçük bir sürü tanıdık sevdik
Bir bir göç etmeye başladılar farkına varmaya başladım
Mezarlıklara uğramaz ve zatende gereksiz’’de bulurdum
Üstelik hem okurdum hem yazardım hemde bilirdim
Her canlı , bir gün ölümü tadacağına amma , masal sanırdım
Bir yeğenim vardı hasta oldu bendende küçükdü
Kusursuz insan yokya hani E bilirdim onunda kusuru oydu belki çok böbürlenirdi
Çokda mertdi amma arkama bakmazdım Bense böbürlenmeyi hiçmi hiç sevmezdim
Lakin garip o yeğeni nedendir bilmem çok severdim
Sanırım belki o yeğenim benim onu çok sevdiğimi bilmezdi bilmem , belkide bilirdi
Ondanmıdır nedir bilmem emir şimdi mezarlıklara çok seviyorum
Sık sık gidiyorum seyrediyorum
En çok benim doğumduğum yılda doğanları yani tertipleri arıyor gözüm
Sakın,ha sende böbürlenme, gerçi başa gelmeden anlaşılmıyor amma , emir
İlk bahar yaz son bahar kış diyor haberin bile olmuyor bitiveriyor ömür
Dahası şu hastalık nimetmiş Emir ben biliyordum ,,,bilmiyor değil
Gelirse Ah tüh deme elbette çaresi vardır çaresine bul yalnız kıymetine bil .
Yahya sevim ; Aydın .