Bilirken susmak, bilmezken söylemek kadar çirkindir. EFLATUN
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Şehrin Mudavimleri
cendam
5,0 / 1 kişi ·0 beğenme · 2 yorum · 732 okunma
Şehrin Mudavimleri
Şubat sabahı saat sekizi üç geçiyor
Ana caddede trafik kitlenmiş kornalar feryatlar susmuyor Güvercinler konmuş penceremin önünden Paltolara montlara parkalara sarılmış Üşümüş bedenler titreyerek geçiyorlar Nefes aldıkça ağızlarından sıcak buharlar Lokomotif olmuş sanki insanlar Telaşlı ayak sesleri duyuluyor Peşi sıra gidiyor dert yüklü vagonlar Duraklarda mutsuz suratlar birbirine sokulmuşlar evliya sabrıyla Uykulu gözlerle otobüs dolmuş bekliyorlar Buz tutmuş barikatlarla dolu yollar Zavallılara fare kapanı kurmuş Bu beyaz tuzağa düşenlerin önce ayakları kayıyor sonra bir yerleri kırılıyor Genç bir kız soğuğa aldırış etmeden Kırmızı mini eteğini çekmiş Trafik canavarı son model arabalar Nar kırmızısı naylon çoraba sapıkça kornaya basıyorlar Kedinin biri donmuş çöpleri karıştırıyor Biraz sonra ağzında bir balık kafası Mutlulukla kuyruğunu sağa sola sallıyor Acımasız şehir değirmen olmuş Bir bir insanları buğday gibi öğütüyor. CENGİZ DAMAR |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şehrin Mudavimleri şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
türkmendağlı
7 Şubat 2013 Perşembe 19:52:19
Cevap Yaz
hepimiz bir şehrin mudavimlerindeniz herkes hayat mücadelesi içinde sizde bunu siirle daha güzel anlatmışsınız yüreğinize sağlık
Bu yoruma 2 cevap yazılmış.
cendam
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Şubat sabahı saat sekizi üç geçiyor
Ben pencereme karargâh kurmuşum
Ana caddede trafik kitlenmiş
kornalar feryatlar susmuyor
Güvercinler konmuş
penceremin önünden
Paltolara montlara parkalara sarılmış
Üşümüş bedenler titreyerek geçiyorlar
Nefes aldıkça ağızlarından sıcak buharlar
Lokomotif olmuş sanki insanlar
Telaşlı ayak sesleri duyuluyor
Peşi sıra gidiyor dert yüklü vagonlar
Duraklarda mutsuz suratlar
birbirine sokulmuşlar evliya sabrıyla
Uykulu gözlerle otobüs dolmuş bekliyorlar
Buz tutmuş barikatlarla dolu yollar
Zavallılara fare kapanı kurmuş
Bu beyaz tuzağa düşenlerin
önce ayakları kayıyor
sonra bir yerleri kırılıyor
Genç bir kız soğuğa aldırış etmeden
Kırmızı mini eteğini çekmiş
Trafik canavarı son model arabalar
Nar kırmızısı naylon çoraba
sapıkça kornaya basıyorlar
Kedinin biri donmuş çöpleri karıştırıyor
Biraz sonra ağzında bir balık kafası
Mutlulukla kuyruğunu sağa sola sallıyor
Acımasız şehir değirmen olmuş
Bir bir insanları buğday gibi öğütüyor.
CENGİZ DAMAR .
Güzel bir anlatımdı şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.