ZORLAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın yaşanan her güzel şeye rağmen, sabrı tükettiğinde güzellikleri anı sayıyor ve geride bırakıyor insan...
Sabrın sonu
neydi? Yere çaktığım kazık Gökyüzüne uzattığım karanfil Ve güneşin kızıllığı ... Derbeder hepsi... Ve hem de bir çırpıda... Sabır umutmuş Umut; Boşa ’an’ kaybı , Haksız bir acemi... Hak hukuk da neymiş ? Yani yaşadığımızı unutmuşuz bu vatanda... Ben bir sevda bilirim, Emsalsiz… Avuçlarımda canımı kıra kıra Can yaka yaka ’Terk’... |
vardır :)