Karite ağacı
Gözleri gözlerinin derinliklerinde vurgun yedi,
Öldü öldü dirildi güllerin dikenleri yüreğinde kan gölü, Küreklere asıldı karşı kıyıya geçemedi, Güneşin sıcağında yandı Karite Ağacı da serinletmedi. Gözleri kamaştı silüeti belirsizleşti, Belirginleştirmek istedi, Koştukça uzaklaşan serap gibiydi. Bu masalı okuyanlar Karite Ağacı’nı suçladılar, Nereden bilebilirlerdi masum olduğunu, Bilselerdi memleketini terkedermiydi. Canan Ereren |
Huzur şiirdedir…
_______________________________Saygı ve selamlar..