'Baba olmadan anlayamazsın'' derdi babam. Ne kadar da haklıymış. Şimdi ona itiraf ediyorum ne kadar haklı olduğunu. Duyuyordur sanırım beni..
Ne kadar kıymetliymiş insanın yavrusu. Onu kucağına aldığı vakit yaşanan duygular, o mutlulukla karışık şaşkınlık nasıl da derinmiş, ne kadar güzelmiş.
O mis kokusunu içine çekmek, yumuk yumuk ellerini öpmek.
Yarı kaygı yarı heyecanla incelenen bu minik bedenin hayatın odak noktası olacağına inanmak o an için ne mümkün! Ancak zaman geçtikçe insan bunu anlıyor.
Büyüdükçe siz de birlikte büyüyorsunuz,öğreniyorsunuz.Görünmez ,içinizin ta derinliklerinden gelen,hani şu burun sızlatan bir sevgiyle bağlanıyorsunuz sıkıca..
Allah herkesin evladını bağışlasın, iyi günlerini göstersin..
Değerli Şairim Baki kardeşim, iki evlat, iki torun sahibi olarak, birde dönmeyeceğini bile bile gittiği yerden hala babasını bekleyen bir yürek olarak içimden geldi yazı verdim duygulu ve dahi duygulandıran şiirine bunları.. Kalemin daim mürekkebi deryalar olsun..
Sevgi ve şiir tadıyla...

baba olmadan böyle bir şiir,çok hoş :-)

baba olunca da okumak lazım bu kalemi :-)

çok yorgunluktan sonra anladım ki, baba "teminat"tır bir kızın hayatında.. babama koooccccaaaman bir küfe borçluyum; içinde bana ait bir dağ olan..

iyi bişey midir ?

kamburuna çaylak sırtıma sorarsan kötü, bıçak ucuyla nasırlaşmış göğsüme sorarsan iyi :))

her halukarda baba katmanı eyidir..

resmi bu gün başka bir şiirde daha gördüm sanırım
tesadüf ki
kızıma nasihat di şiirin adı da
müjdeli bir şiirdi
kızlar babaları için çok önemlidir
tebrikler güzel paylaşıma
selam ile

ne güzel seslenişti
ne güzel anlatımdı
saygımlasın
ah kızlar hele babaya daha da düşkün olurlar