Soyunmak
Bir zamanlar
Ben böyle kaçmazdım insanlardan Yarasalar gibi Kuytularına saklanmazdım mağaraların Basbayağı Senin gibi Onun gibi Herkes gibi Karışır kalabalıklara Islık çalardım Şarkı söylerdim Nutuk atardım Ne zaman güzel bir kadın görsem Dikkatini çekmek için Patlatırdım peşpeşe esprileri "Hayat dolu" derlerya -Cıvıl cıvıl- "Yaşlanmaz bu adam" dedikleri türden... Bir gün Karşı masadan hışımla kalkıp Dikildi tepeme -Hayret dedim -Anladı hemen kendine yazıldığımı Zeki kadın başka oluyor tabi -Aylardır peşindeyim o ayrı konu- "Biliyor musun"dedi "Bilimsel olarak Ne kadar çok gülüyorsa insan O kadar büyük olurmuş kederi" ... Çırılçıplaktım Ne don kalmış ne çorap -Cascavlak- ... Sustum sonra Gülmedim ağız dolusu bir daha Kendi karanlığıma çekildim Bir kişi daha anlarsa diye kederimi Okursa kahkahalarımdan yokluğunu Çözerse bilmeceyi Soyarsa bir kere daha ruhumu ... Soyunmak her zaman sanat için olsa keşke cabbarım Sanata can feda Titredim bak anlatırken Yeniden üşüttü hatıralar savrulmalar ocak 2013 |
yazılır yazılır moralini bozma şimdi :)
Gülümsüyorum bu aralar bol bol resim çekiliyorum ama bir türlü dişlerimle de gülümseyemiyorum tebessüm dişlerimi geçen sene yaptırdım süper ama olmuyor işte :))
Bu şiirdeki kadının zeki olduğundan emin misiniz
bu kadar ulu orta da bir adam çıscıbıldak bırakılmaz ki :)
Kim bilir ben de o yüzden mi sadece tebessümle yetiniyorum belkide içimin etekleri zil çalıyordur :)
güzel zekice düşünülmüş bir anlatım tebrikler
üşenmeden yorumu yazdım bu kez işi garantiye alıp kopy:)