DÖNMEYECEĞİM YOLUNDANdünya üzerime gelse zincirlere vurulsam dar ağacında da olsam son sözüm yine iki kelime "seni seviyorum"olacak kırılsam da bin kere yemin ettim bir kere dönmeyeceğim yolundan olmazsa olmazım içimde ki sızımsın ilk değilsen bile bende son olacaksın sen de anlayacaksın bir gün sana olan tutkumu aldığım her nefeste içime dolduğunu bensiz kaldığında hissedeceksin yalnızlığını ve ıslatacaksın yastığını gecenin karanlığında ağlayacaksın küçük şeylerle mutlu olan sen yetmeyecek artık sahip oldukların arayacaksın unutup da o etkileyen halini yükseklerden uçacaksın kartallar gibi huhu kuşları gibi konup da balkonuma arayacaksın o mutlu günleri birleşen yollarımızda aslında ayrı dünyaların insanları olduğumuzu kesişen yollarımızın ayrılan öyküsünü çok geç anladım zıt kutupların birbirini çektiğini bir görüşte aşk değil kaderdi bu sana çeken koşturan inanmıştım o yolun kıvrımlarında bir birimizin olacağımıza yazımız dı bu zaman durmuş diller susmuş bir şey demeden gitmek istedin ve gittin dur diyemedim arkandan sığınma kalbime kar taneleri düşüyor yüreğime üşürsün bir gün ürpererek uykundan uyanırsan bil ki resmin ellerimde öptüğüm andır göz yaşların sebepsiz akarsa bir gün ıslanırsa yanakların bil ki o an öldüğüm gündür ıslak kirpiklerinin arasında beni son görüşündür... Refik 28.01.2013 İstanbul |