Kış yaza dönüştü buzdağı çözdü
Kışlar kurak gitti göller perişan.
İnsan cimrileşti fakiri üzdü
Bol hayır dağıtan eller perişan.

Allı açılmıyor tarlada güller
Doğru söylemiyor ağızda diller
Bize ait değil kollarda eller
Karga kondu dala güller perişan.

Peruklar pahalı örtmüyor başı
Bulursa yer oldu yetimler aşı
Uyanık koyuyor yerine taşı
Saçları dökülen keller perişan.

Küçüklü, büyüklü götürür bizi
Bükülmeden gider uzatır dizi
Doyumsuzun bile kapanır gözü
Kolları kırılmış sallar perişan.

Herkes rol yapıyor duruma göre
Nefse hâkim oldu gelenek, töre
Kötülük yapılır göz göre, göre
Şahsiyet yitirmiş haller perişan.

Tahsilli, okuyup, yazan, gezenler
Haset, fesat dolu, dostu ezenler
Davet edilmeden koku sezenler
Yazar, şair olan kullar perişan.

Korkuluk üstünde geziyor başlar
Sevgisiz kalpleri doldurmuş taşlar
Dursunî dilsizdir konuşur kaşlar
Ayak, baş arası beller perişan.

– 13/05/2007