Umut
Umut
Soluklan diyorsun, ama nafile Bu günlerde keyfim yok Boğuldum ömrün son deminde İçleniyorum kadere Gözlerim başlatırken sağanak yağmurları Yalnızlığın ıssız çölünde kuruduk Sözden önce soluk göçtü Ve hep sustuk Şimdi uzaklardasın mutluluk Dokundum gül dalına Bulaştı kan parmaklarıma Sen ki umut, götür beni gittiğin yere. Serap Atay 25-1-2013 |