NEYLEYİM BEN
felek aldı canı cana katmadı
yel savurdu tozum güle atmadı bencileyin bir ilde mekan tutmadı neyleyim can ile cananı ben gecem oldu gündüzüm gece göğümde ıldız dilimde hece her hecenin altında yatan bilmece neyleyim akl ile fikri ben sevdim sevilmedim mustarip oldum gözümde çeşme gözyaşı doldum bahçede çiçek gibi sarardım soldum neyleyim bağ ile bahçeyi ben fakir der yerim ile yurdum yok yol gitmeye ki bir mecalim yok ben hem de varım yok da yok neyleyim dar ile bekayı ben |