ÇOĞU KADIN GİBİGüneş değmemişti teninin nemine güzelleştirmemişti zaman gamzelerin deki gülüşleri Yüzünü, karanlığın derinliğine çeviren kadın soluk almamıştı mutluluğun içinde Küçücükken öğrendi susmayı adet diye yasakları yüklendi nefsine Abisi, babası, kocası vardı en çok onlar kırardı minicik yüreğini Acırdı hep bir hayal gibi evde dolanıp duran annesine benzesin istemezdi kaderi annesinin kaderine Korktuğu kaderin prangası ayağındaydı ne bırakıp gidebilirdi, ne de yürüyebilirdi ileriye Bir sessiz boyun eğişle yaşamı sürüp gidiyordu adlandıramıyordu kendisini, mutlu bir insan diye..........a&yvsl |