doğduğumda sanki bir melek görmüştüm
geldiğim yerde de çok melek vardı hatırlıyorum
ama bu başka idi sanki...
o gözleri,yüreği, kokusu...
bana eşsiz sesiyle "hoşgeldin"dedi
konuşma bilmiyordum ama tebessüm ettim
ama hissettim o da beni anlamıştı
öyle bakıyordu...
çok korkuyordum tek başıma ne yaparım diyeorda
ama...
gözlerimi korkusuzca kapatıyorum,biliyorum o korur beni
o okşar,o bağrına basar küçük bedenimi
anaydı,anamdı,meleğimdi o benim
her an yanımda olacak,her düştüğümde beni kaldıracak
bana "canım yavrum"dedi,ağlamaya başladım
herkes niye ağladığımı merak etti...
acıktı mı acaba?gazı mı var?yoksa altı mı pislendi?diye
ama ben bular için değil,o yüce meleğin
masumca bakarak yürekten beni sevdiğini belirttiği için ağladım
çok mutluoldum,o an nasıl belli edebilirdim ki?
duygularımı ağlayarak belli ettim
kahkaha atamazdım ama ağlayabilirdim
içimi çeke çeke ağladım sevgimi belli etmek için
"MELEĞİM"benim,"ANAM"benim,"CANIMIN YARISI",
sen doğurdun beni,şimdide sen öldürdün beni...
bırakıp gittin beni,yapayalnız kaldım bu dünyada
doğduğumda karşımda seni görünce hiç tereddüssüzdüm
mutlu olacağıma inanıyordum,çünkümeleğim yanımdaydı
ama şimdi...
çok korkuyorum..yaşarken mezara girdim...!!!
ben hep o küçük bebeğin olarak kalacağım YÜREĞİMDESİN