Her yer Kar Her yer Buz Her yer Bembeyaz
Kara kış derler ya İşte öylesine çetin bir kış
Dallarda ki birkaç yere düşmeye üşenmiş sararmış yapraklar resmen buz tutmuş Kutuplardan esen esaret zincirini koparmış tükürüğü dudaklarda donduran rüzgarlar İnsanın yüzüne kırbaç gibi art arda Acımasızca dalga dalga çarpıyorlar Vivaldinin dört mevsim kış konçertosunu Kemanla değil eserken çıkardıkları ıslıkla çalıyorlar Tipi döne döne sokaklara evlere çatılara Kartopu olup kardan adamların üzerine düşüyor Sokak köpekleri ve kediler ortalıkta yoklar Karanlık rutubetli ve harabe bodrumlarda Farelerle kolkola saklambaç oynuyorlar Her yer buz her yer kar her yer bembeyaz Göz gözü görmüyor ciğerlere işliyor bu ayaz Donmuş sokak çeşmesinin hemen yanında Toprağın üzerine sereserpe serilmiş,beyaza inat Kırılmış bir nazarlık ışıl ışıl mavi mavi parlıyor Mor yok sarı yok kırmızı yok renklerin hepsi ak Havada genizleri sarımsak kokusu gibi yakan Rüzgarla yalpa vuran yanmış kömur kokuları var Kış ağlıyor yere düşen gözyaşları lapa lapa kar Pencereleri perde gibi örtmüş düşen çığlar O camların arkasında çığlıklar atan sevgililer var CENGİZ DAMAR |