mutluluğun izinde
aşkın izlerinden yürüdüm
yeri geldi sürgündüm umutsuzluğa kara yaslara da büründüm yinede varamadım o güzel bahçelere inanmaktan vazgeçmedim saf gibi çocuk kaldım oyunu bozacaksak sen boz, sonra kabahatli ben oluyorum. gideceksen sen git ben burada kalıyorum hep usanmadan nöbetteyim mutluluğu bekliyorum.... |
Sitem dolu siir
Kaleminiz daim olsun
Hersey gonlunce olsun
Saygilarimi iletiyorum