ÇIPLAK GERÇEK
Yalnızlığın tutkulu kollarında ehil bir fahişeyi anımsatıyor hayat.
Özünde sahip çıkacak hislerine, Belki hayal kuracak, Sevip sevilmek isteyecek, Vazgeçecek,çoktan vazgeçtiklerinden. Ona hiç yakışmayan merhamet dolu bakışlarıyla anlatıyor..... Konuşmaya meylediyor; Küfür gibi,ıslak ve ağır bir "mecburum" Dökülüyor çok erkek tanımış dudaklarından. Her harfine ayrı manalar gizlediği, Çıplak bir mecburuma yetiyor gücü. Neden diyorum? İsyankar bir kahkaha süslüyor cevabını. O kesif sesin ardından Kekre bir tat kalıyor damaklarımızda. Susuyor,susuyorum...... |