Fırtına
Bir fırtına düşün, sessizliği çok önceden gelmişte geçmiş.
En büyük alacağını alıp zaten çok uzaklara gitmiş. Harap etmiş virane eylemiş.. Ortalığı kasıp kavurduktan sonra, izin vermiş. Çeki düzen ver etrafa diye.. Ama korkuyorsun değil mi? Korkmaz mı insan, ya bir daha olursa diye... Ama ben korkmuyorum sevgili.. Demezler mi? Fırtınanın şiddeti ne olursa olsun martı sevdiği denizden asla vazgeçmez diye.. İşte böyle bir şey... Oysa yüreğinin kıyısında biryerlerde sende biliyorsun. Bir he desen, ortalığı nasıl toplayacağımı.. O fırtınadan nasıl intikam alacağımı, Yaralarımızı nasıl içtenlikle saracağımı... Yok dersen, yoruldum deme sevgili. Çünkü ben sana bir iş bile bırakmıyorum. Korkuyorum, istemiyorum de.. Ama yoruldum deme.. |