Yaşantımdan geriye kalan,Hiç bir şey ama hiç bir şey...
Kalmasın ben de;senle ilgili...
Canımın yanması,acılarım ve ihanetlerinin en ağırı olan YALANIN....
Düşünmek bile yüreğimi yakıyor...
Oysa ki;isterdim mutluluğumu,sevgimin sonsuzluğunu,
Yazabilmeyi şu satırlara...
Sana olan tutkumun nasıl aşkla birleştiğini,
Ve SENİ SEVİYORUM derken utangaçlığımı...
Ama şimdi nefretten başka hiç bir şey yok aklımda...
Hele vurduğun en son darbe.....Bu sevdaya çok yazık etti....
Sen yakıştırdın mı?Bana çok ağır geldi!....
Şimdi bunları onarmaktayım,sevdama yama yaparak...
Ama ne kadar da kapatmaya kalksam da yine de kapanmıyor,
Açık kalan yer kanıyor...
Ben hala seni düşünürken nefretle de olsa
Sen nasıl rahatsın başka kollar da...
Oysa ki girerken yaşantıma gül demetiyle girmiştin,
Ama çıkarken dikenlerini öyle batırdın ki!...
Yazık ettin hem de çok yazık...
Ve ben her gözyaşımda bin ağıt,
Her sevdalı görüşüm de bir vuslat çekerken...
Yine de seni sevdiğime pişman değilim ve kızğınlığım kendime,
İşte bunu kabullenmem çok zor olsa da
DİNLETEMİYORUM BU DELİ YÜREĞE....
YAZAN TUANA ÇELİK.....