Yoruldum Artık
Yoruldum artık bu şehirden
Uzaklaştım öylece, ne tarafa olduğunu bilmeden Nereye giderim, ne ederim bilinmez ama Vicdanım çürümüşken, ’’ kendime ben diyemem. ’’ Çok basitleşti artık aşklar Deniz kenarları, kahvaltılar... O kadar sıradanlaştı ki her şey Aşkım, canım hatta hayatım... hepsi anlamını yitirdi ben de Bu derece ağırken gönlüm dilime Susarım sadece... Aşk da paha biçilir oldu ! Zaman kavramı zamansızlıktan boğuldu. İyice işledin içime, özümsendin yani özetçe Dik durup yürümesini bilirdim de... Kanım çekildi, orda kaldım öylece. Şimdi kim toparlar beni ? Kim tekrar bedenime üfler hayat nefesini ? Sensizlik zaten benim de değildi Benim olmayan şey ’’ zaten sensizlikti. ’’ BÜYÜKDAĞ Mehmet |