Korkusuzca...
Geçitlerinin mızrağıdır pençelerimi keskinleştiren
Açarım peçelerini yobazlığının Sen yürü durma Ardınada bakma Geriyi ileriye çek Şaşırsın doğa Bırak çaksın şimşekler Gümbürderken çatlasın gök Toprak sensin Bırak yarılsın Çöküntüler olsun Yakılsın tüm ormanlar Hangi eza kendi olabilmişki ? Cin ayetleri tepemizdeyken ? Yürü bırak eski yaran kanasın dursun Sen selamını bırak Yürü geleceğine Savrulmadan Dimdik Korkusuzca Yontu öpüşleri bırak Çarp keskin kayalara Yırtılan yırtılsın Savrulan savrulsun Sensiz kayalıkların ömrü kısadır Bensizde öyle Gel ölümüne yakalım ışığımızı Kandilden bu güne Öleceksekte ölelim Yakalım çoban ateşini Dağlarımızın doruklarında Bebek sevdamız Tutuşsun Örülsün kendince ışığına Buz tutmuş bozkırlarının semalarında Recep Yeşil Ataköy... |