Dar ininde ne bu telaş nedir sığınamadığın
Kaygılarım var
Saklandığı yer kollar aklının ensesini
Çok kandılar yetmeyen bahtın cilvesine
Çok ta kapıldılar endamının çekişine
Aşk dendi gitti o zalimin döşüne
Ne vicdanı var
Ne de kurtula bilinir insafsızın nefsinden

Her adım bir çekişte götürür yanlışların kümesine
Hayvanlar bile korkar olur
Narlı ateşlerin çapraz ateşinden
Ortalık yerler de sürünür durur sevgiler


Kimi var sanırsın
Kimi de yok gibi
Mort olan gönüllerden kervan geçemez
Kurnasından su bile içilmez
Başı sonu belli olmayan Kafdağı gibi

Bunca elem bir bakış bir taranmış saç için mi?
Endam mıdır çeken yoksa cilvesi mi?
Aşk denilen bir tek meyve bölüşemeyenin neyine
Yaşamak varken diz çökmeden
Tortusu bile olmayanı umut sanırlar
Yılmadan abanır dururlar inatla istemlere
Umutsa temiz olmayanların ellerinde
Kurt kuş tünerler dağılmış ciğerlere
Ne varsa ağrımdan artan kaynar hicran kazanlarında
Işık mı kalır aklın kıssasın da

Bir but özlemi tüm değerleri aşar aklın yokluğunda
Bir Serenat gibi
Bir kova suyun başa düşüşü ile ıslanırlar

Tüm varlığını dökerler boşluğa
Sanadır diyerek
Her gece köz olur yürekler
Sabah aydınlığında yeniden doğmaz bile
Ter yıkar ter damlar yaş olarak gözlerden
Tuzunda pişesiye
Alaca karartılar salınır ciğerlere nefes diyerek

Kavuşmak mı ne mümkün gün geceden kopmaz ki
Adlar kazınır dağa taşa
İlahi bir kuralmış gibi

Ağır toplar misali tarumar ederken yürekleri
Dağ mı dayanır darbelere
Tufanlara tutulur suçsuz hayatlar
Deprem misali sallar hayatı yakarak özlemeler
En çok da kendini düşünmez duygular
Kadın bahtları zincirler kör karanlıklara
Savuşamaz ki tüm çırpınmalar tuzaklardan
Güç yetmez netsen hicranlara
Aldıkları her nefeste od olur hasret kavurur erkeği


Bir ömür boş boşuna tükenirken
Hayatlar çöküşü doğurur
Doğanlar ise ölü doğarlar....




(11.01.2013) AZAP…