GÖNÜL TRENİM

Yıllar sonra gülüm,
Bir ayrılıktır anlamadım.
Yüreğimi sıkan yağlı urgan gibi,
Bir gidişin sonunda,
Bakakaldığım arkasından,
Bir ceylanın kurşuna geldiği gibi.
Acılar çekerim sevdanı taşıdığımdan,
Mevsimler değişir özlemlerimde,
Çiçekler kan ağlar nerdesin diye,
Hasret treninin hep arkasından.

Gülüşler bir başka olur yüzünde,
Sende kaybolurum baktığım zaman.
Aynaların sakladığı güzellik,
Meğer ülkem imiş bir kaşı keman.
Bütün bir tabiat seni bekliyor,
Yağmur duacısı oldu yüreğim.
Sevgiler yalancı aşk acı derken,
Sensiz yürümüyor gönül trenim.

Kapadığım gönül kapım açıldı,
Güzelliğin dört bir yana saçıldı.
Ümidim kesikti sevgiden yana,
Bir söz girdi yüreğimi kavurdu.
İnan ki güzeldi yaşadıklarım,
Beni böyle halden hale çeviren,
Belki de saçının dağınıklığı.
Yüreğimden aktı Dicle ve Fırat,
Seninle güzeldir bütün tabiat,
Sana ağlıyorsa bil ki gözlerim,
Sensiz yürümüyor gönül trenim.

Gel bre gönlümün hoş misafiri,
Yürek devletimin adı senindir.
Ilık ılık nefesinle kandığım,
Şiirimin özü sözü senindir.
Yalnızlık şarkısın dinlemek için,
Bir garip köşede gördüğün benim.
Hasretin gönlüme çöktüğü zaman.
Sensiz yürümüyor gönül trenim.

Nizami MERT