Gel diyor.
Dolmuşa binecek hani param mı var ki.
Hadi diyelim dolmuşa binmedim.
Koşa koşa.
Beş dakika da giderim.
Giderim gitmesine de.
Kırmızı bir gül almalıyım.
Almasına alırım.
İnce düşünen, kibar bir adamım.
Ama gül alırsam, çay ısmarlayamam.
Neyse ki; arkadaştan borç aldım.
Aldım almasına da.
Garson soracak.
‘’ hanım abla ne içersiniz ‘’
Onun da canı ya kahve isterse.
Yok dostum yok.
Aşık olmaya param pulum yok.

Çaldırıp kapatıyor.
Ara beni diyor.
Aramasına ararım da.
Anası gitmiş erken.
Ondan bundan derken,
Çorap söküğü gibi ardı ardına.
Saatlerce konuşulur.
Kontörüm biter.
Hadi diyelim ki.
Alternatif diğer hattan konuşuruz.
Kesin o da biter.
Bağlantı kopar.
Sesin gider.
Yok dostum yok.
Aşık olmaya param pulum yok.

Kah sevgililer günü hediyesi.
Neyse ki yılda bir,
Şubat’ın on dördünde.
O zamana kadar.
Belki milli piyangodan para çıkar.
Kah doğum günü hediyesi.
İnşallah tanışmazdan önceydi.
Ama ya.
Ya bugünse.
Birkaç milyon gözden çıkar.
Ooof ooof.
Kah saçını okşattırdı hediyesi.
Kah öptürdü hediyesi.
Kah sevgilim diyesi hediyesi.
Yok dostum yok.
Param pulum yok.
En iyisi mi.
Kimse bana aşık olmasın.
Ben de kimseye aşık olmayayım.