KIR SAÇLIM
Aşkımızı yazarak ezgiyle buluşturdum
Yazdığım güfteleri duyuyorsun kır saçlım. Gönlünde konuk muyum yerimi söyler misin? Kalbinin neresine koyuyorsun kır saçlım. Baykuşlar ağlatırmış virane konakları Gözyaşına boğarak ıslatma yanakları Zülfünün uçlarına erken düşen akları Kendini kandırarak boyuyorsun kır saçlım. Nirvana’ya yaklaştın tozlara belenerek Yılların pençesinde savruldun elenerek Hayatın gam yükünü sırtına yüklenerek Dünyanın dertleriyle doyuyorsun kır saçlım. Engellerle savaştın tuzaktı arkan, önün Yakasına yapıştın hesap vermeyen dünün Yaratana tövbeli Kıble’ye dönük yönün Fıtratından günahı soyuyorsun kır saçlım. Kaynak suyu bırakır kil toprağı eşince Açılmıyor sayfalar maziyle sözleşince Duvardaki antika aynayla yüzleşince Saçındaki telleri sayıyorsun kır saçlım. Kanaatkar yaşadın bakmadın verasete Felek hile katıyor oynadığın her sete Duygular bastırınca kahırlanıp gurbete Sırtını duvarlara dayıyorsun kır saçlım. Enginliğe taht kurdun okyanuslar aşmayıp Kemalette yol aldın edebinden taşmayıp Gönlündeki yaranı kimseyle paylaşmayıp Sırlarını deryaya yayıyorsun kır saçlım. OZANMERDAN düşünme gerçek yansır özünde Yılların tahribatı okunuyor gözünde Her mevsimin rengini taşıyorsun yüzünde Sonbaharda patensiz kayıyorsun kır saçlım. OZANMERDAN/ALİ BİLECEN |
çok ama çok güzel
tebrikler saygılar