Aşkımızı yazarak ezgiyle buluşturdum
Yazdığım güfteleri duyuyorsun kır saçlım.
Gönlünde konuk muyum yerimi söyler misin?
Kalbinin neresine koyuyorsun kır saçlım.

Baykuşlar ağlatırmış virane konakları
Gözyaşına boğarak ıslatma yanakları
Zülfünün uçlarına erken düşen akları
Kendini kandırarak boyuyorsun kır saçlım.

Nirvana’ya yaklaştın tozlara belenerek
Yılların pençesinde savruldun elenerek
Hayatın gam yükünü sırtına yüklenerek
Dünyanın dertleriyle doyuyorsun kır saçlım.

Engellerle savaştın tuzaktı arkan, önün
Yakasına yapıştın hesap vermeyen dünün
Yaratana tövbeli Kıble’ye dönük yönün
Fıtratından günahı soyuyorsun kır saçlım.

Kaynak suyu bırakır kil toprağı eşince
Açılmıyor sayfalar maziyle sözleşince
Duvardaki antika aynayla yüzleşince
Saçındaki telleri sayıyorsun kır saçlım.

Kanaatkar yaşadın bakmadın verasete
Felek hile katıyor oynadığın her sete
Duygular bastırınca kahırlanıp gurbete
Sırtını duvarlara dayıyorsun kır saçlım.

Enginliğe taht kurdun okyanuslar aşmayıp
Kemalette yol aldın edebinden taşmayıp
Gönlündeki yaranı kimseyle paylaşmayıp
Sırlarını deryaya yayıyorsun kır saçlım.

OZANMERDAN düşünme gerçek yansır özünde
Yılların tahribatı okunuyor gözünde
Her mevsimin rengini taşıyorsun yüzünde
Sonbaharda patensiz kayıyorsun kır saçlım.

OZANMERDAN/ALİ BİLECEN