Beraber yürümeyi hayal ettiğim yolda Şimdi yalnızım ama asla ağlamıyorum Ay gibi ati sağda, karanlık mazi solda Ayağımı geçmişle asla bağlamıyorum
Cücelerin devlerle, evlenmesi hoş değil Ki onlar gibi ince, düşünemez hobbitler Ey beyni kocaman dev! Usulca öne eğil Ki yerlere dökülsün, saçındaki bu bitler
Yürü durmadan yürü, varlığın vadisinde Nurdan ışıklar saçan mağara göreceksin Zira adını duydun, Hakk’ın havadisinde Örümcek ağı varken bu gara gireceksin
Çölde yapayalnızım ne eşim var ne yarim Hakikat közlerinde demleniyorken ruhum Nuru terketti akşam en son kalan havarim Uzakta ölü buldum ve gözçanağında kum
Buhran bataklığında, debelenirken insan Yusufçuklardan medet, umuyor kirli dili Kamışlardan tutunca avuç içleri hep kan İnanın asla vermem sarmak için mendili
İnsan bu insanlıktan çabuk bıkıyor Mevla Senin de kıymetini, bilen mi var dünyada Korkan yok, kıyamete sadece çeyrek kala İlk nurdan öz kalmamış insandaki mayada
S / ÂYE (13:20) 6 Ocak 2013 / Tepebaşı / Eskişehir
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ASLA AĞLAMIYORUM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ASLA AĞLAMIYORUM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Sensızım ,yanlızım ama yıkılmadım ayaktayım basınmı öne asla eymem gelecegıme dıkmık yururum senle yada sensız goden kaybeder kalan degıl . kutlarım şairim senden farklı sıırler okumak cok heycanlı ve hoş
Şiirlerde öznel ile geneli dengede tutmaya çalışıyorum. Sadece öznelde kalan şiirin ömrü fazla olmuyor. Farklı şiirler okutabiliyorsum, iyi yoldayım demektir.
Şu anda okuduğum kitap HOBBİT :) Orada Hobbitlerin Cücelerden daha zeki ve becerikli olduğu belirtilmiş :) Büyücü Gandalf öyle diyor.:) Şaka bir yana İnsan bazen acısından çok öfkesini yaşar ayrılığın. Ama gerçekten de en güzeli Hakk'ın havadisinde olan ve ağzında örümcek ağı bukunan mağarada Hakk'la ve kendiyle buluşmasıdır insanın. Çok anlamlı ve güzeldi. Yüreğinize sağlık.
Gidenler geridekilerin yas tutacağını bekliyor, ama sadece gönül pas tutar da farkında olmazlar. Bazen insanlar bir şey sanarak yıllarca bitleri başında taşır. Değmez aslında, onların yeri ayakların altı. Zatan insan zamanla layık olduğu yere dönüyor.
Uyak ve kafiye düzeni içerisinde çok güzel bir eser okudum...
Kaleminize, yüreğinize sağlık, ömrünüze bereket inşallah...
SAYGILARIMLA....