Ademi topraktan yaratan Allah,
Cananımı kaymak baldan mı yapmış.
Kudrettin büyüktür bilirim vallah,
Yanakta benini halden mi yapmış.

Rabbım de vardır da her zaman düzen,
Nasıl gösterilir bu kadar özen,
Yarimin şansını çıkmasın bozan,
Saçlarını sırma telden mi yapmış.

Güneş gibi sıcak parlak ay gibi,
Hele o sekişi kısrak tay gibi,
Gözlerinin içi ıssız koy gibi,
Duruşunu asil dölden mi yapmış.

Kokusu karanfil zambak duruşu,
Sanki meleklerle vardır yarışı,
Cihanla sağlamış bütün barışı,
Aşkımı gonca bir gülden mi yapmış.

Benim hayatım ki onun canında,
Bütün iyilikler onun kanında,
Köşk konak saray nedir yanında,
O selvi boyunu daldan mı yapmış.

Bu kadar yeter ancak lehçesi,
Nazlının kolları cennet bahçesi,
Sevdayla dürülmüş gönül bohçası,
Gerdanı buluttan tülden mi yapmış.

Aşık Havva m derde boynunu saklar,
Sevdasından düşmüş saçına aklar,
Gönlünde her zaman güzeli yoklar,
Bal kaymak tan şirin dilden mi yapmış...

HAVVA KESKİN