ECEL PENÇESİNDE
Ne günlerde renk kaldı
Ne mevsimlerde Her yer karanlık artık Bir dost uykuya çekilmiş uyuyor Sanki yıllardır uyumamış Öyle uzun uyku ki Seslendim duymadı Duymuyor Ne kadar uyuyacak kimbilir Yine sesleniyorum Kalk artık Fakat duymuyor Dostlar yanına geldi Kimseyi görmek istemiyor Kimseyi anlamıyor Ne anneyi ne babayı Ve ne de sevgiliyi Ecel pençesinde Çünkü ölmüş... |