Ölüm
Ölüm
Yıldızımız düşüp zamana nokta konduğunda; Düğümlenerek kalır boğazımızda sesimiz. Anılar fersiz gözlerde buz tutup donduğunda; Terk eder bizi herkes gibi,o son nefesimiz. Kapaklanarak yere,seriliriz yüzükoyun; Şu kahpe feleğe, Çaresizce eğip de boyun. Bakarız tadına,o ecel denen acı suyun, Ve son bulur bu tiyatroda sahnelenen oyun. Kara toprağın koynuna atılarak cismimiz; Ölüm simgesi o taşlara kazınır ismimiz. Belleklere bırakılarak sönük suretimiz; Süslediği boz duvarlara, asılır resmimiz. Bozguna gelir tüm emeklerimiz, olur talan, Kalmaz şu dünya üstünde taş üstünde taşımız. Adımız meçhullere karışır, olur bir yalan, Mezarımızda,insanlarca çiğnenir başımız. Hüseyin KELEŞ |