FİKR-İ EFKARIMYine gecenin sessiz ve koyu karanlığı O karanlığa inat ayan ve tenha düşler Papatya tarlasından kopartılmış taze Birkaç papatya ve molotof kokteylini kaynatıyor beynim Fincana dökülense yine ben acı ve öfke karışımıyla Ömrümce dik durabilen başım ve yüreğim yine savaş hazırlığında Kapkara bir düğme gibiyim yalnızlığa ilikli Dalgın beynimin ve gözlerimin kıyılarından Yine rotası belirsiz gemiler geçiyor Tek başıma ordu gibiyim karşısında kederin Kederki acıların ağır olgusu Yüklemi hep aynı nesnesi çok bir cümle aşk dediğin Kim nasıl hesaplıya bilirki hayal kırıklarının hacmini Düşünüyorumda bu hayatın neresindeyim ben Kendi muhakememle sorgulasamda kendimi Sonuç neticesiz kalıyor tarafsız bakamıyor insan kendine Kimilerimiz mutlu,kimilerimiz mutsuz Bazılarımız ümidi tüketmezken bazılarımız ümitsiz Kimilerimizse ortalarda bir yerlerde Ya ben neresindeyim hayat denen olgunun Küçük umutlar biriktirsemde hayat hep acı kahve tadı verir Herşeyi içime atarımda bir kendimi içine atacak yer bulamam Anlamıyana az, anlayana fazla gelirim uzaktan seyretsemde arkadaşızdır Mutluluk,Acı,ve Ben Saklanbaç oynar gibi, mutluluk oyunbozan,mızıkçı hep saklanır Mutluluğu bulduğumu sandığım an,hep sobeler beni acı saklandığı yerden Haketmesende yine süzülüyorsun yüreğime sevgili Saklı kalan yıllarda tek,birtek sen varsın hep orada Tükeniyorum bir son,a el veren girdabın içinde dönüyor hep aynı düşünceler Haykıramadığım sessiz çığlıklarım boğulup kalıyor o girdapta İçim buruk hüzün doluyum gecenin bu zifiri karanlık saatlerinde Yine güneş doğmak üzere yine senden bir haber yok Belli ki bugünde gelmeye niyetin yok,niyetin yok SEVGİLİ....... ______________________________________________________Eylul-Hicran... |
Kutluyorum yüreğe değen şiirin şairini