Gönül
Anayı babayı kaybetsen bile
Sakın insanlığın ölmesin gönül Herkese gönülden sen hayır dile İsterse el kıymet bilmesin gönül Menfaat uğruna cayma sözünden Düşmek felakettir dostun gözünden Kul zarar görmesin senin yüzünden Bırak senin yüzün gülmesin gönül Mazlumun ahını alırsan çıkar Bir rüzgâr eser ki yuvanı yıkar Gönüller zalimden mutlaka bıkar Adam ol belalar gelmesin gönül Bize emanettir bu can bu kafes Lüzumsuz sözlere harcama nefes Bazen canlar yakar bir anlık heves Duygular aklını çelmesin gönül İsteyene Mevlâ’m kapılar açar Yaratanı bilen günahtan kaçar Kötülük düşünen kötülük saçar Nefretin uykunu bölmesin gönül Zeki Tombul işte ömür bitiyor Aslında her şeye aklın yetiyor Ateş olan yerde duman tütüyor Hayrını günahın silmesin gönül |
Gönül artık sen'de giyinme allar
Ah ile vah ile geçti hep yıllar
Gidersin bitmiyor yıllardır yollar
Yeter artık boşa yelmesin gönül..DURAK YİĞİT