2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1416
Okunma
Ey gönül !
Kor olmuş bir ateşin ortasındayım,
Hala yanıyor gibiyim hiç bitmez sancılarım,
Ölüm bile korkutmuyor beni sensizlik kadar,
Ey deli gönül ah desende boş, vah desende...!
Ey gönül !
Dağlarda esen rüzgarların yalnızlığına,
Yollara yağan karın ıssızlığına,
Yar ’ı bekleyen yüreğin yalnızlığına,
Ey deli gönül aşk desende boş, meşk desende...!
Ey gönül !
Yaralarını sarmaktan usandım artık,
Bir an ayakta isen, ikicisin de yıkıldık,
Seninle beraber iyi, kötü kaderi paylaştık,
Ey deli gönül artık kal desende boş, git desende...!
Zafer Özcan- (20.12.2012)
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz