İsyan
Zafer e
Koptu mu teker teker umut denen halkalar Vurdu mu suratına bir gerçeği aynalar Nefesin mi kesildi kalbin durdu mu sandın Ey yolcum yoksa sen de benim gibi mi yandın Öyleyse dertlerimiz bu noktada birleşsin Aldırma üç beş çakal bize bakıp eğleşsin Kahreden bu ummanda ayakta kalmalıyız Yara derinde olsa yarını bulmalıyız Yarın bir el uzanıp yaramızı sararsa ’Kim vurdu bu hançeri ’diye bize sorarsa Unutma sır vermek yok soran ecel de olsa Söyleme sevileni bir kez de ecel vursa Bir gün mahşer toplanıp huzura alınırsak Diz vurup da en büyük hakanı selamlarsak Bize de bir söz hakkı tanınacaktır elbet O zaman diyelim ki sen bari bizi affet Suçlu muyuz değil mi en iyi sen bilirsin Bu hançeri vuran el senin değil mi dersin ... Eğer öyleyse Tanrım bu isyan sana değil Ey yolcum durma öyle sen de ben gibi eğil Eğil ki ruhumuzda bir gazaba gelmesin Çelik başlı bir mızrak bağrımızı delmesin 21.01.1984 Ankara |
1981'de öğretmendim. 1982'de sıkıyönetimce memuriyetten çıkartılanlardan biri oldum. 1984'te yeniden başladım öğretmenliğe. Şiir ve altındaki tarih bunları çağrıştırdı.
Bir de Ulu Hakan Oğuzhan çağrışımı yaptı.