Ben ücra yerin garibi sen âlemlerin sultanısın…
Âlem aşkı yaşar iken ben çıplak düştüm
Dünya âlem köşe saptı tek ben miyim aptal Ben ocağının közünde kavrularak piştim Yalan dolan yok dürüstsem tek ben miyim aptal Nice gönlü çiğneyerek kırıp yakarsın sen Ahvalin gönlü kanattı yokuşun çok zalim Beni de yık o elinle hükme sultansın sen Peyda kılsın muammanı çözemez ki halim Sen niye naçarsın benden işe taş mı koyduk Sensizlik içre oturur sen ne haşinsin sen Gönül bağına dalaşıp gözünü mü oyduk Güle benzer bir halin yok ne biçim gülsün sen Tertemiz aktı duygular kahra sebep gerek Aslını yerin de tutmak niyetin içinde Bilsen ne hâl içindeyim görüp de süzerek Ben çıktım özümden haller kötü bir biçimde Sen ben de yaktın çırayı izi var özümde Vurdun yüreği tam dem de gönlün baş üstüne Gönül pınarına koy sen yalan yok sözümde Seven sevdiğinin her an muhtaçtır külüne Ceylan gözlüm can meleğim gel de ak içim de Çakılısın sen gönlümde muhkem tut aşkını Bana sevgi ihsan eyle hayır var için de Kapın da meftun gibiyim kabul et şaşkını… (26.12.2012) AZAP… |