I.

Herkes gibi delikanlı
Etten ve kandan yapılı yüreğim
Sapasağlam aşkımla
Bir öfkeye kurban oldum anne

Bana dağları anlat anne
Benlerce düşen adamın öfkesini
İntikam gözyaşlarını anlat anne

Yıkıldım, bir kül misali
Bükemez, artık belimi hayat
Kıramaz elimi zincirler
Yaşarken ben aydınlık mahpuslarda

Bana tarihimi anlat anne
Taşlar altındaki gerçeği
Şerefimi, aşkımı anlat anne
Gecelerim korku pusuları
Ağlamaya mahkûm gözyaşlarım
Bırak aksın yanağımdan güller anne
Mermi gibi, hasret gibi
Adına kan denilsin, mayın denilsin
Kükresin yürekler sel misali

Bana yağmurları anlat anne
Yüreğime doğan güneşlere inat
İlk göz ağrım olsun kahpe insanlara
Mağaraların en ücra köşelerinde
Ateşlerde yansın bedenim
Lale nergis olsun
Yıldızlar gibi doğsun kalbine anne

Bana ağıtlarını anlat anne
Veryansın etsin silahıma
Şahadet şerbetini yudumlarken
Gülüşün kalsın aklımda

Bana beni anlat anne
Suların kaybolduğu denizlerde
Umutlar yeşerdiğinde
Gölge olsun bana inancın
Suyun ve nasırlı yüreğin

Düşün anne
Şiirlere taşıdım başkaldıran duygularımı
Düşün anne düşün
Vurulanı, öleni, mazlum düşeni
Ağlamayı, gülmeyi bir ceylan saflığında

Bana rüzgârları anlat anne
Kendimi kaptırırken
Kendimi korurken
Kahpe batı rüzgârlarından
Yollar taşımaz oldu dertlerimi
Çıban oldu yaralarım
Kurşun yedi beyaz gömleğim
O ütülemeye kıyamadığın gömleğim anne

Bana özgürlüğü anlat anne
Dağlar arkasına gizlenen masum özgürlüğü
Yıkılışları, havarları anlat,
Törem gibi
Ben sevmeyi meral korkaklığında
Delikanlı kızların yüreğinde tanıdım

Bana geleceğimi anlat anne
İlmik ilmik harcanmış geleceğimi
Gözyaşlarımı mendillere satamam artık
Ben hasretin bir diğer adıyım
Dallarım koparıldı halkım gibi
Ve köle pazarlarında satıldı tarihim
Görmeyen gözler önündeki coğrafyamda.

Savaşa hayır sloganlarım vardı
Bir de yaşasın özgürlük naralarım
Biliyorum nice yiğit yürek ağlattı
Çünkü toprak bende yanaydı anne
Hep beni hep seni hep halkıma
Bağrıma bastı hazanda dökülen
Dökülürken ölen yapraklar gibi

Üşüyorum anne mağa kovuklarında
O an hasretinle silahımla avunurdum
Gözyaşlarını senden öğrendim
Gidenlerin ardındaki ağıtları
Yürek çırpınışlarını
Yaralı serçeleri
Sevgiye kucak açan çocukları
Yüreğini Allah’a emanet eden dilencileri
Ve türkülere
Ve hicretleri senden öğrendim anne

Bana sevdayı anlat anne
Saklı kalmış aşkını
Titreyen ellerini, alnındaki kader çizgisini
Ben kendimi sende buldum anne
Geceleri ay ışığında
Gündüzleri güneşte ıslanırdım
Ve umuda öylesine sarılırdım üşürken bedenim.

Bana ezilmişliğimi anlat anne
Babamı bir de kendini
Özgülüğün gerçek adresini anlat
Olgun kızların sütün bacaklarında
Bataklığa batmış özgürlüğü değil
İçki, kumar masalarındakini asla
Bana güldürene değil
Güneşin ardındaki hakikati anlat anne
Kendimi elitlere ezdirmedim
Acı veren gülün oldum
Kaktüs çiçeği
Ama yenilmedim
Ama durmadım vuruştum
Ve görüyorsun ki anne
Dağlarına bana dar geldiği yerde
Ben hapishanelerdeyim gözlerim umuda dönük
Ve konuştukça susturuldum anne
Ve suçum toprağın oğlu olmaktı
Sana yazamadığım mektuplardaki gerçeklerdi


Duy beni anne üşüyorum
Kar fırtınalarında titriyorum
Yaşamak gibi halkım gibi
Kurşunlar harcanmak içinmiş
Suspus çiçeği açamaz bu coğrafyada
Bu coğrafya terimizle sulu
Sevgimizle yaşar bu toprak
Gerçeklerin aynadan yansıdığı gün
Ve medeniyet adına
Ve bir zerre su uğruna
Denizlerin harcandığını
Siperlerde ölenin yürekler olduğunu
Ben öğrendikçe anne
Dayanamadım ağladım

Ağladım usul usul
Ağladım insanlığıma insanlığımızı anne
Ve öyle ağladım ki
Gökler bile benimle ağladı anne
Ağlıyorum anne
Hani yiğitler ağlamaz diyordun
Dayanamadım anne dayanamadım bu kalleşliğe
Gençlik çağımda

Bak anne
Fırat oldum
Dicle oldum
Su oldum gözyaşı oldum
İnsanların derin acılarında
Diyarbekir’e kan kan aktım
Merdîn’e sürgün
Ararat’a deli fişengi
Şirnax’a dost oldum
Bir kurşun, bir gül, bir de mektup oldum
Namuslu kızlarımızın başörtüsünde
Yeşil renk oldum, kırmızı renk oldum,
Sarı renk oldum dağlarda
Umuda peşkeş çekilen gençliğim
Silahım ve aşkım
Bu Bizans değil anne
Başka bir kahpe rüzgâr
Kalesiz, duvarsız bir ülke
Ve kadehlere doldurulur kanımız
Ezilmiş halkımın türküsünü mırıldanır ozanlar

Geceye sığındık
Han duvarlarının loş ışığında
Gece de vurdu bizi yalnızlığıyla
Ömür tükeniyor
Sen ben tükeniyoruz anne
Bir gün gençliği ararsın dağlarda
Özgürlüğe hasret kelepçeli eller
Elini uzat
Uzat ki sana tutunayım anne
Yüreğine dokunayım

Bana özümü anlat anne
Bak ha bire öldürüyorlar bizi
Bizi talan ediyorlar
Kefen kefen taşınır olduk mezarlara
Bana umudu anlat
Anlat ki her yağmur tanesinde dirileyim
Gülleri ırmakları baharları anlat anne

[email protected]
Başkaldırı Şiirleri, Dilazad A.R.T, Zaningeh Yayınları, 2011, İstanbul