gönül
gönül ne zormuş seni avutmak
güneş kavruldu da sen yanmadın cümle yıldızı çerağın yaptım bir mumluk olsun aydınlanmadın düşmeden yanacak mı gömleğin zindanları yaracak mı ferin cümle umutları kıldım neferin tükettin de yine harlanmadın ömür bitiyor nurla bir dolsan yol olacaksan kula benliğin engel gamı endişeyi toprağa göm sen abdestsiz namazdan bir bıkmadın mahluka diklenen başın eğilse gökleri delen şu burun sürtülse şeytanı şaşırtan yanın kurusa okunan son ezan niye duymazsın |