Karanlığa gömdüm kalbimiKaranlığa gömdüm kalbimi Y üzün güle aydınlık senin Hiçbir zaman bulamadım sahibini Yüzün güle aydınlık senin. Bir ömür ki gelip geçti Vakitsiz çalınan kapıların ardında Gözümün yaşını silip geçti Yüzün güle aydınlık senin. Bakarken kör, yaşarken ölür Kozalağından sökülür pür yıldızlar kalır insan ölür Yüzün güle aydınlık senin Hayat alfabeden ibaret Sözlük inmeden soy kütüğüne Yüreğim koskoca bir mabet Yüzün güle aydınlık senin |