" RABBİM KEVSERİNDEN BİZEDE KANDIR YETER UYUDUĞUMUZ YETER ARTIK UYANDIR "....NİZAMİ MERT....YETER ARTIK UYANDIR Öyle bir devir ki, Burası fabrika kara gözlüm. Çağlar boyu saygı duyulan insan, İnsan makine, makine insan. Değer veren insana ayet varken kitapta, Tam tersini yapmışlar kadınlar sokakta. Sorarsan sebebini? Diyorlar; EKONOMİ! Annesini istiyor evde ağlayan çocuk, Gözleri kan ağlıyor kalbiyse buruk buruk, Sus yavrum diyor iken bakın yaşlı ninesi, Babasını sormayın pek kalındır ensesi, Kadınsa perişandır boynunu büküp durur, Uyan be kızım diye ustası ayak vurur, İnsan çamurda yaşar, Ekonomi uzayda, Sorarsanız cevap şu çok kötüdür piyasa, Eline tutuşturur üç beş kuruş maaşı, İşte o zaman başlar evde geçim savaşı, Sorarsanız bu muydu? Saygı duyulan insan, İnsan makine… Makine insan. Burası fabrika karagözlüm, Kadının benzi soluk yaşı gitmiştir işte, Kadına verilen hak sorarsan budur işte, Dahası çoktur amma söze dilim varmıyor , Bakınca halimize yüreğim kan ağlıyor, İnsan yaratılışta yeryüzü halifesi, Allah”ın bir ayeti bir kutsi kelimesi, Nasıl bu hale düşmüş şu yirminci asırda, Başına ipte takar küfür ağır basarda, Anladım uyumuşlar, Bakmamışlar kitaba, Küfürün askerleri firavunlar ayakta, Ellerinde nasır yok alınlarında secde, Neden gelmiyor bunlar bir olsun vecde, Böyle devam ederse perişandır halleri, Kanını sömürüyor bağ bahçe sahipleri, Ayaklar prangalı çözülmeyecek gibi. Bu hale düşmüş iken şükrediyor insan, Eğer böyle giderse bu olur benim tasam. Böyle sefaletteyken bizim kadınlarımız, Eğer böyle giderse ateştir durağımız. Zulme rıza gösterip zalime boyun eğme, Yılan zehirsiz diye sakın keyfine değme, Seni gafil bulursa aşına Ağu katar, Düşman uzakta değil belki koynunda yatar. Saat gece yarısı uyku bastırdı göze, Buna kader diyemem bilmem ne oldu bize, Bir hallerini görsen çalışan kadınların, Haddi hesabı bitmez zik zaklı adımların, O öyle yürüdükçe zevk duyar patronu, Kahkahayla yükselir bakın sesinin tonu, Koca uyurken evde rengârenk yatağında, Kadınsa fabrikada bir çile batağında. Burası fabrika karagözlüm, İnsan makine... Makine insan. Çocuk doğmadan bile makineye alıştı, Anneyse bu haliyle çalıştı çalıştı, Bir gün ezilerek izin ister ustadan, Biraz fazla konuşsa kovulur o postadan, Neden böyle yaptığın sorarsan ustasına, Kendini helak etsen dönemez postasına. Yaşlı gözlerler gördüm, İşte ben bu hayatı, Ne güneşi doğacak ne de oldu sabahı, Patronlar keyfin çatar lüks hayatı içinde, İşte kadınlarımız bu yazılı biçimde, Rabbim kevserinden bizi de kandır, YETER UYUDUĞUMUZ , YETER ARTIK UYANDIR. " AŞKIN ÇIRASINDA YANMADAN İÇİNDEKİ KARANLIĞI AYDINLATAMAZSIN. O AŞK ÖYLE BİR YÜCELİKTİR Kİ, MISIRA SULTAN OLSAN NEFSİNİ YÜRÜYEN CANLILARIN AYAKLARI ALTINDA GÖRÜRSÜN, BU SENDEN KİBRİ VE BENLİK DUYGUSUNU ALIR, SENİ DÜNYAYI AYDINLATAN AYA VE GÜNEŞE DÖNÜŞTÜRÜR. İŞTE İNSANLIK TARİHİ BUNUN EN ÇARPICI ÖRNEĞİNİ MEVLANA VE ŞEMSTE GÖREBİLİRSİN. AŞK SENİN YAŞADIĞIN BİR MÜDDET SONRA NEFRET ETTİĞİN DUYGU YOĞUNLUĞUNUN ADI DEĞİLDİR. AŞKIN YAKIŞI KALBİNE İNDİĞİNDE, YÜREĞİNDE SEVGİ,DİLİNDE HOŞGÖRÜ, YAŞAMINDA AHDE VEFAYA DÖNÜŞÜR. (.) BİR NOKTADAN DÜNYAYA SEVGİYLE BAKMAYA BAŞLARSIN. BAKIŞLARINDA IRK,DİL,DİN,RENK,AYRIMI OLMAZ. "İŞTE BAKABİLİYORSAN EĞER AŞK BUNUN, BU BAKIŞIN ADIDIR. ONUN ÇIRASINDA YANMADAN İÇİNDEKİ KARANLIĞI AYDINLATAMAZSIN " DİYORUM...HAYIRLI HUZURLU CUMALAR HERKESE ...NİZAMİ MERT.... |