KIYAMET
Kayaları toz eden zaman gibiydi rüzgar.
Zamansız bir kışın felaket habercisi. Önce,kumdan kalelerim çöktü, Sonra iskambil kağıdından evlerim.. Ve… Altında kaldım ben hepsinin.. Bir an, Sadece bir an yetti kıyametime Artık ne Münker,Nekir bağlar beni, Ne cehennem zebanileri.. İsrafil’in borusu öttüğünde, Yıldızlar bir,bir kucağıma döküldüğünde… Kelimeler de ne? Anlatılmaz.. Yaşanılır sadece. Gözler şaşkın,kulaklar çaresizdi… Bir an,sadece bir an yetti işte.. Kıyametime.. RC (Bazen, anlar sadece yaşanır..Kelimelerin bittiği yerde..) |