Uzay sessizliği
Unuttuk seni köşede
Böyle nankör işte insan dediğin Beslenir Palazlanır da dünya nimetlerinden Unutur "şükür" ü Tek kale maçlar vardı eskiden Belki şimdi de vardır Veya Duvarla oynanan tenis topu -Şİmdi gülecek cahilliğime hülya avşar- Yani diyorum ki cabbar Duvarla konuşuyorsun Duvarla dertleşiyorsun -Duvar ağlıyor- "Ağlama duvarı" diyor insanlar Kime dokunsan hasret Kime seslensen acı Hiç bir dert bulamayanı insanın Küsmüş aynalara Maksat konu açılsın Bir muhabbet bir muhabbet İşin tuhaf tarafı Aynalar da yalnız Aynalar da telaşında bu sessizliğin ... Şöyle düşünüyorum -Yalan yok- "Ruhumdan üfledim" diyor ya yaradan Üflediği Kendi bacaklarından asılması koyunun Her koyun yalnız cabbar Her ölüm yalnız Komik -Yumurta ikizleri hariç- Her doğum yalnız Tanrı da yalnız cabbar Tanrı da yalnız Tek kale oynanan bir oyunun içindeyiz savrulmalar aralık 2012 |
İyi olmuş bu şiir
insan Cabbar gibi birini bulup onu unutursa taş olur taş. 21 Aralık' tan önce hatırlaman hele daha iyi olmuş. Ne olur, ne olmaz, helalleşirsiniz hem şiir vesilesiyle.
Sen de çok yalnız kaldın anlaşılan Cabbar yetişti imdadına. Ben de kendime bi hayali dost edinsem diyorum da şöyle afili bi isim bulamadım daha.
...
Harikasın / Hürmetler ağabeycim.
Kalimera. tarafından 12/20/2012 10:40:01 PM zamanında düzenlenmiştir.