Hüzün sağanağıydı şiir... ıslanmadan çıkmak zor... konuşuyor yüreğinizin sesi yine... her satiri bir ahenk, her imgesi bir mihenk... günüme demirleyen bir şiir... ölümsüzlüğü içsin şiiriniz... tebriklerim ve saygımla İlhan hocam.. Şiirini benim daha önce evimin balkonundan izlediğim bir çöp toplayan adama yazdığım ve burada yayımladığım “Karanlığın korkusu…” şiirimi anımsattı ve duygulandım. Ama haddim olmayarak şiirinizi okurken hemen geliveren duygularımdan şu birkaç nazire cümlecikleri sayfanıza düşmeden de geçemedim..
“Elbisesi eskiydi ama utanacak ne vardı ki; iş elbisesi idi
Başka elbisesi olmadığını el nereden bilecekti
Birde ayakkabısı su geçirmese ne güzeldi
Fakat kimin küçük sıkıntıları yoktu ki
Eli ve yüzünün kiri ise bereketti
İğrenmiyor ve utanmıyordu bu onun işiydi
Çünkü o bir babaydı evine alın teriyle ekmek parası götürecekti...”
Sevgi ve şiir tadıyla...