KIVRANIYOR



Her taraf insan seli insan yinede yalnız
Ruhi boşluk içinde huzursuz kıvranıyor.
Kalabalık velakin yıldızdan uzak yıldız
Aklı, fikri perişan şuursuz kıvranıyor.


Mankurtlaşmış adeta kıymetinden bihaber
Gözüne, kulağına sürülmüş acı biber
Senaryolar eliyle gelin yapılmış dilber
Gidiyor menziline buhursuz kıvranıyor.


Aşiretler bölünmüş, parçalanmış aile
Her birinin başına dolanmış çok gaile
Hayatı dertle dolmuş çile üstüne çile
En güzel yaptığı şey kusursuz kıvranıyor.


Hatta anne, babası biri birinden uzak
Evlatlar arasına yerleştirilmiş tuzak
Küçük birim aile; çöl, bataklık ve Sazak
Sevgi, feyzi kesilmiş ve nursuz kıvranıyor.


İşyerinde ustası derdini dinlemiyor
Vuran sert dalgaları kimseler önlemiyor
Koynuna giren yâri halini anlamıyor
Kendinden geçmiş sanki fütursuz kıvranıyor.


Sohbet nedir bilmiyor, kitapta okumuyor
Tasavvuf deryasında sabırda dokumuyor
Kalbi, Ruhu ve Sırrı zikirle şakımıyor
Bir irşat ereninden destursuz kıvranıyor.


Böylece kolay lokma kapitalin elinde
Kendinden ağır yükler yığın yığın belinde
Sanala hapsolunmuş birkaç mesaj telinde
Pürüzsüz otobanda çukursuz kıvranıyor…



Salih Yıldız…11.12.2012



Yüreğinize sağlık değerli hocam gerçekler çok güzel dile gelmiş,kutluyorum mükemmel şiirinizi,selam ve dua ile..