bu sözleri
duyguları
düşünceleri
ve çizdiğim resimleri
o insanlara adadım
o insanlar ki;
günümüzün karanlık dünyasında
umutsuz
kalpsiz
ve hayalsiz yaşarlar
o insanlar yaşamsızdırlar

o insanlar yalnızca altının ışığını görürler
paranın dilini konuşurlar
karanlıktırlar

mekanik yaşamın mekanik birer parçalarıdırlar
soğuk, sert ve dayanıklıdırlar
resim yapmazlar
şarkı söylemezler
şiir yazmazlar

ekmekleri undandır, yolları asfalttır yollarımız gibi
iki elleri vardır bizim gibi
yine de başkadırlar
güneşi görseler de aydınlanmazlar
başkaları onlar için eşyadırlar
umutlara harcanacak zamanları yoktur
aşka karınları toktur
o insanlar
sadece ihtişamın ve iktidarın yolunda yürürler
hayalleri yoktur
ama planları çoktur
sözde yapıcıdırlar
aslında yıkıcıdırlar

yaratamazlar
ama taparlar
görmediklerine inanmazlar
istemediklerini duymazlar
asla ama asla doğruyu konuşmazlar

o insanlar
yalnızca altının rengini görür
paranın sesini duyarlar
kalplerinde taş
ruhlarında karanlık taşırlar